روز دوم رویداد جیتکس ۲۰۲۵، گفتمان راهبردی را از رقابت‌های ژئوپلیتیک فناورانه که در روز نخست غالب بود، به سمت یک نیروی تحول‌آفرین عمیق‌تر و فراگیرتر سوق داد: انقلاب هوش مصنوعی مولد (Generative AI). اگر روز اول صحنه نمایش اراده دولت‌ها برای دستیابی به حاکمیت دیجیتال بود ، روز دوم به وضوح نشان داد که این حاکمیت اکنون در گروی تسلط بر فناوری‌ای است که در حال تبدیل شدن به زیربنای جدید اقتصاد جهانی است. هوش مصنوعی مولد دیگر یک ابزار نوظهور یا یک موضوع هیجان‌انگیز در حاشیه نمایشگاه نیست؛ بلکه به لایه زیرساختی و بنیادین اقتصاد دیجیتال بدل شده و بحث‌ها نه بر سر "چیستی" آن، بلکه بر سر "چگونگی" پیاده‌سازی استراتژیک، خلق ارزش و مدیریت پیامدهای گسترده آن در مقیاس سازمانی و ملی متمرکز است.
مقیاس این دگرگونی اقتصادی، که در پنل‌ها و نشست‌های تخصصی روز دوم طنین‌انداز بود، سرگیجه‌آور است. تحلیل‌های موسسه مکنزی پیش‌بینی می‌کند که هوش مصنوعی مولد به تنهایی می‌تواند سالانه ارزشی معادل 2.6 تا 4.4 تریلیون دلار به اقتصاد جهانی بیفزاید. در نگاهی خوش‌بینانه‌تر، مجمع الیور وایمن این رقم را تا 20 تریلیون دلار افزایش تولید ناخالص داخلی جهانی تا سال 2030 تخمین می‌زند. چنین ارقامی که با بخش قابل توجهی از تولید ناخالص داخلی قدرت‌های بزرگ اقتصادی برابری می‌کند، نشان می‌دهد که ما با یک ابزار بهبود بهره‌وری مواجه نیستیم، بلکه در آستانه ظهور یک "فناوری همه‌منظوره" (General-Purpose Technology) جدید، هم‌تراز با برق و اینترنت، قرار داریم. این بدان معناست که عدم مشارکت فعال در این انقلاب، دیگر ریسک عقب‌ماندگی رقابتی نیست، بلکه خطر حذف شدن از پارادایم اقتصادی آینده را به همراه دارد. در راهروهای جیتکس، این درک فراگیر شده است که دوران گذار از آزمایش‌های اولیه به پیاده‌سازی‌های استراتژیک فرا رسیده و هر رهبر کسب‌وکار و سیاست‌گذاری ناگزیر است با این واقعیت جدید روبرو شود.

The second day of GITEX 2025 marked a significant pivot in the strategic discourse, transitioning from the techno-geopolitical competition that dominated the first day to a more profound and pervasive transformative force: the Generative AI revolution.
While the first day served as a showcase for state-level determination to achieve digital sovereignty, the second day unequivocally demonstrated that this sovereignty is now contingent upon mastering a technology that is evolving into the new foundational infrastructure of the global economy. Generative AI is no longer relegated to the status of a nascent tool or a peripheral novelty; it has transitioned into a foundational, infrastructural layer of the digital economy. Consequently, the discourse has coalesced not around its "what," but its "how": focusing on strategic implementation, value creation, and the management of its extensive implications at both organizational and national scales.
The scale of this economic transformation, which resonated throughout the specialized panels and sessions of the second day, is staggering. Analysis from McKinsey & Company forecasts that Generative AI, in isolation, could contribute between $2.6 and $4.4 trillion in value annually to the global economy. Taking a more sanguine stance, the Oliver Wyman Forum estimates this figure could reach as high as a $20 trillion increase in global GDP by 2030.
Such figures, rivaling significant portions of the GDP of major economic powers, illustrate that we are not merely contending with a productivity-enhancement tool; rather, we stand on the precipice of the emergence of a new "General-Purpose Technology" (GPT), analogous to electricity and the internet. This implies that failure to actively participate in this revolution no longer constitutes a mere risk of competitive disadvantage, but rather poses the existential threat of systemic exclusion from the forthcoming economic paradigm. Within the halls of GITEX, a pervasive understanding has emerged: the era of transitioning from preliminary experimentation to strategic, scaled implementation is now upon us, and every business leader and policymaker is compelled to confront this new reality.