روز نخست رویداد جیتکس ۲۰۲۵ در دبی، بیش از آنکه نمایشگاهی از آخرین دستاوردهای فناورانه باشد، صحنه رونمایی از یک پارادایم نوین در اقتصاد دیجیتال جهانی بود. پیام اصلی که از پنل‌های تخصصی، گفتگوهای راهبردی و حتی طراحی غرفه‌های ملی به گوش می‌رسید، واضح و غیرقابل انکار است: دوران طلایی جهانی‌شدن بدون اصطکاک فناوری به پایان رسیده است. امروز، این قدرت دولت‌ها، منافع ملی و ملاحظات ژئوپلیتیکی است که مسیر سرمایه‌گذاری، معماری زنجیره‌های تأمین و استراتژی‌های بلندمدت شرکت‌های بزرگ فناوری را تعیین می‌کند.
در راهروهای مرکز تجارت جهانی دبی، گفتمان غالب نه بر سر سرعت پردازنده‌ها یا الگوریتم‌های جدید، بلکه بر سر مفاهیمی چون “امنیت ملی”، “خودکفایی فناورانه” و “کنترل بر زیرساخت‌های حیاتی” متمرکز بود. رقابت فزاینده میان ایالات متحده و چین، که اکنون به یک “جنگ سرد فناوری” تمام‌عیار تبدیل شده، دیگر یک پدیده دوردست نیست؛ بلکه به نیروی محرکه اصلی بازار تبدیل شده و سایر کشورها را وادار به انتخاب‌های استراتژیک می‌کند. این تغییر بنیادین، که در آن سرمایه دولتی از طریق صندوق‌های ثروت ملی قدرتمند به صورت هدفمند به سمت حوزه‌هایی مانند هوش مصنوعی، نیمه‌هادی‌ها و رایانش کوانتومی هدایت می‌شود، نشان‌دهنده آن است که منطق بازار جای خود را به منطق قدرت داده است. برای کسب‌وکارهای ایرانی، این چشم‌انداز جدید همزمان حامل تهدیدهای جدی و فرصت‌های بی‌سابقه‌ای است که درک دقیق آن‌ها برای بقا و رشد در این دوران پرتلاطم ضروری است.

The first day of GITEX 2025 in Dubai was more than a showcase of the latest technological developments, it was a stage for the unveiling of a new paradigm in the global digital economy. The main message, echoed by expert panels, strategic discussions and even the design of national pavilions, was clear and undeniable: the golden age of frictionless technological globalization is over. Today, it is the power of states, national interests and geopolitical considerations that determine the investment path, supply chain architecture and long-term strategies of big tech companies. In the corridors of the Dubai World Trade Centre, the dominant discourse focused not on the speed of processors or new algorithms, but on concepts such as “national security”, “technological self-sufficiency” and “control of critical infrastructure”. The escalating competition between the United States and China, which has now become a full-fledged “technological cold war”, is no longer a distant phenomenon; Rather, it has become the main driving force of the market, forcing other countries to make strategic choices. This fundamental shift, in which state capital is being purposefully channeled through powerful sovereign wealth funds into areas such as artificial intelligence, semiconductors, and quantum computing, demonstrates that the logic of the market has given way to the logic of power. For Iranian businesses, this new landscape simultaneously carries serious threats and unprecedented opportunities, the precise understanding of which is essential for survival and growth in these turbulent times.