امنیت غذایی زیربنای امنیت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی هرکشوری است و زمانی حاصل می ‏شود که همه مردم در تمام اوقات غذای کافی، سالم، متنوع و با کیفیت که مطابق با مطلوبیت‏ های اجتماعی و فرهنگی باشد را برای داشتن یک زندگی سالم و فعال مصرف کنند. طی سال‏ های اخیر ظهور بیماری‏ های واگیردار، تنش‏ های ژئوپلتیکی، افزایش جهانی قیمت مواد غذایی، تغییرات اقلیمی و افزایش جمعیت همگی منجر به تشدید و افزایش ناامنی غذایی در کشورهای درگیر و همسایگان آن‏ ها شده است.
ناامنی غذایی و سو تغذیه، در همه اشکال آن هزینه‏ های بالایی بر افراد، خانوارها و کشورها تحمیل می‏ کند و یک مانع بزرگ برای دستیابی به اهداف توسعه است. گزارش جهانی بحران‏ های غذایی برای سال 2023 نشان می ‏دهد که تعداد افرادی که با ناامنی غذایی حاد مواجه هستند و به کمک‏ های غذایی و معیشتی فوری نیاز دارند رو به افزایش است. این گزارش حاکی از آن است که 258 میلیون نفر در 58 کشور در سال 2022، با ناامنی شدید غذایی مواجه بودند. شوک‏ های اقتصادی و جنگ بین روسیه و اوکراین در افزایش ناامنی غذایی نقش به سزایی داشته است. در راستای دستابی به اهداف توسعه پایدار (SDGs) تا سال 2030 میلادی، کشورهای جهان متعهد شده‏ اند برای حذف گرسنگی، پایان دادن به همه اشکال سو تغذیه، دستیابی به امنیت غذایی و تغذیه بهتر و پیشبرد کشاورزی پایدار تلاش کنند. بنابر اهمیت موضوع در این نوشتار با استناد به گزارش امنیت غذایی بانک جهانی، چشم انداز تحولات کشاورزی OECD-FAO و گزارش امنیت غذایی و تغذیه یونیسف، وضعیت امنیت غذایی جهان مورد ارزیابی قرار گرفته است.
فاطمه علیزاده آغ اسمعیلی