در این گزارش، حکمرانی فناوری در قالب فرآیند اعمال اختیارات سیاسی، اقتصادی و اداری در توسعه، اشاعه و بهره‌برداری از فناوری در جوامع مشتمل بر هنجارهایی از جمله تبیین قواعد و مقررات، استانداردها و آداب که بر آن مترتب است، تعریف شده است. در واقع حکمرانی علاوه بر تنظیم‌گری، شامل مجموعه‌ای از مکانیسم‌های نهادی و هنجاری برای هدایت توسعه فناوری نیز است.
توجه به شکاف‌های حاکمیتی در حوزه دیجیتال و سایر فناوری‌های نوظهور نشان داده است که ابزارهای سنتی ممکن است برای پرداختن به موقع به مسائل کلیدی، ناکارآمد باشند. در کشورهای OECD، بازیگران بخش عمومی و خصوصی ابزارهای حکمرانی فناوری را در مراحل اولیه و به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از فرآیند نوآوری برای هدایت فناوری‌های نوظهور به سمت کسب دستاوردها و نتایج جمعی بهتر به کار می‌گیرند. پیش‌بینی، فراگیری و جهت‌دهی به‌عنوان ویژگی‌های مهم برای حکمرانی بالادستی در فرآیند نوآوری به شمار می روند. رویکردهای جدید، دربرگیرنده ویژگی‌هایی مانند دستور کار مشارکتی، شکل‌گیری مشترک و استانداردسازی است.