در سال ۲۰۲۵، آمریکا با وضع مجموعه‌ای از تعرفه‌های فراگیر و بی‌سابقه، از نقش حامی تجارت آزاد به بازیگر اصلی حمایت‌گرایی بدل شد و نقشه تجارت جهانی را دگرگون کرد. این اقدام، با فشرده‌سازی عرضه نفت، هدایت مازاد فولاد و آلومینیوم به بازارهای آسیایی، و بازآرایی زنجیره تأمین خودرو، اثرات چندلایه‌ای بر بازارها گذاشت. این تحولات برای ایران هم فرصت‌ساز و هم تهدید‌آفرین است. درواقع از یک‌سو، می‌تواند زمینه‌ساز افزایش درآمد نفتی و توسعه صادرات غیرنفتی شود و از سوی دیگر، خطر رکود جهانی، افت تقاضا و فشار رقابتی بر صادرات را افزایش دهد. پاسخ هوشمندانه ایران باید بر تنوع‌بخشی سریع صادرات، تقویت دیپلماسی تجاری، و استفاده از کانال‌های مالی جایگزین متمرکز باشد.

In 2025, the U.S. abruptly shifted from championing free trade to leading global protectionism by imposing unprecedented tariffs that reshaped global trade dynamics. These measures tightened oil supply, diverted excess steel and aluminum to Asia, and forced a restructuring of automotive supply chains. For Iran, this transformation presents a double-edged sword—offering opportunities to boost oil revenues and expand non-oil exports, while also posing threats through potential global recession, falling demand, and rising export competition. A strategic response requires swift export diversification, enhanced trade diplomacy, and strengthened alternative financial channels.