شاخص ظرفیت‏ های مولد ابزاری پویا و کاربردی برای پشتبانی و کمک به کشورهای در حال توسعه در درک و شناسایی وضعیت ظرفیت‏ های مولد و سازنده آن‏ها و چگونگی بهبود آن است. این شاخص براساس کار طولانی ‏مدت آنکتاد در زمینه ظرفیت‏ های مولد که برای ایجاد رشد اقتصادی فراگیر و پایدار و دستیابی به توسعه پایدار ضروری است، تعیین و معرفی شده است. این شاخص ظرفیت‏ های مولد برای 193 اقتصاد در بازه زمانی 2000 تا 2018 ارزیابی و بررسی شده است. مجموعه ظرفیت‏ های مولد این کشورها در قالب هشت مولفه اصلی و 46 عامل، مشخص شده که امکان تحلیل چندبعدی را برای هر اقتصاد میسر کرده است. شاخص ظرفیت‏ های مولد همچنین می‏ تواند به شناسایی نقاطی که ممکن است کشورها در آنها پیشرو یا عقب افتاده باشند و یا در مواردی که سیاست‏ ها کار می‏ کنند اما به تلاش‏ های اصلاحی نیاز است، کمک کند. شاخص ظرفیت‏ های مولد، نقشه راهی برای نوع مداخلات و اقدامات سیاسی آینده برای هر یک از هشت مولفه اصلی آن ترسیم و پیشنهاد می‏ کند.
در آسیا، بالاترین عملکرد اقتصادی متعلق به هنگ کنگ بوده که در جایگاه هشتم رتبه بندی جهانیPCI قرار دارد. اقتصادهای جمهوری کره و سنگاپور نیز پس از هنگ ‏کنگ به ترتیب در رتبه‏ های یازدهم و سیزدهم قرار دارند. پیش ‏بینی می‏ شود که ایران جایگاه خود در سال 2016 را حفظ کرده و در سال 2018 نیز همچنان در رتبه 144 قرار داشته باشد. دستاوردهای کشورهای شرق آسیا به دلیل افزایش سطح نابرابری در ظرفیت‏ های مولد در منطقه، موجب ارتقاء عملکرد کل منطقه نشده است. از لحاظ امتیاز، بهترین بازیگران در شرق آسیا از جمله چین، جمهوری کره و سنگاپور با بهترین بازیگران در غرب آسیا، یعنی ارمنستان، جمهوری اسلامی ایران و ترکیه، فاصله و شکاف قابل توجهی وجود دارد.