یکی از مزایای مهم مشارکت در زنجیره ارزش جهانی، افزایش و توسعه صادرات است. بخشی از ارزش افزوده کالا یا خدمت صادراتی از محل ارزش افزوده داخلی و بخش دیگری از محل ارزش افزوده خارجی که در واقع همان واردات مواد اولیه و کالاهای واسطه ای مورد نیاز برای تولید کالای صادراتی است، تامین می‏شود. برخی کشورهای در حال توسعه برای پیوستن به زنجیره ارزش جهانی، صرفاً بدنبال افزایش سهم ارزش افزوده داخلی صادرات خود هستند. سیاستگذاران این کشورها، باید این هدف را با احتیاط دنبال کنند زیرا تجارب موفق جهانی نشان می ‏دهد سهم ارزش افزوده خارجی در کشورهایی که توانسته ‏اند ارزش صادرات خود را بهبود دهند، افزایش یافته و توسعه صادرات اغلب از محل تولید مبتنی بر مواد اولیه وارداتی بوده است. گزارش حاضر به بررسی تجربه کشورهای موفق در این زمینه، از جمله ژاپن، چین، ویتنام، مالزی، تایلند، پاکستان و بنگلادش می‌پردازد.
طاهره کریمی دستنایی