دیریت ریسک در نگاه مدرن، صرفاً فرآیندی برای کاهش زیان‌های احتمالی یا واکنش به بحران‌های مقطعی نیست؛ بلکه رویکردی راهبردی است که به‌مثابه یک «مزیت رقابتی» عمل کرده و امکان پیش‌بینی سناریوهای نوظهور، ارتقای تاب‌آوری سازمانی و خلق ارزش پایدار را فراهم می‌آورد. بانک‌ها و مؤسسات مالی، به دلیل پیوند عمیق با تحولات بازار، فناوری و مقررات، بیش از سایر بخش‌ها در معرض این تغییرات قرار دارند. یافته‌های اخیر مکینزی نشان می‌دهد که مدیران ارشد ریسک در سطح جهانی بر محورهایی چون دیجیتالی‌سازی فرایندها، تحول الگوی سه‌سطح دفاع، ارتقای کیفیت داده‌ها، انطباق با الزامات نظارتی جدید و ادغام ملاحظات اقلیمی و سایبری در چارچوب‌های ریسک تمرکز دارند.
این تحولات گویای آن است که واحدهای ریسک از نقش صرفاً کنترلی فراتر رفته و به کانون‌های ارزش‌آفرینی و راهبری استراتژیک بدل شده‌اند. در این چارچوب، نه تنها بازنگری در تخصیص منابع و کارایی سازمانی ضرورت دارد، بلکه سرمایه‌گذاری بر ابزارهای پیش‌بینی و هوش مصنوعی، بهبود حکمرانی داده و توسعه‌ی مهارت‌های نیروی انسانی نیز از اولویت‌های اساسی به شمار می‌رود.
بر این اساس، گزارش حاضر با اتکا به بررسی‌های مؤسسه مکینزی، به تحلیل روندهای نوظهور در مدیریت ریسک می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه بانک‌ها و سازمان‌های مالی می‌توانند از رهگذر تحول ساختاری و دیجیتال، تلفیق رویکردهای تاب‌آوری و ارزش‌آفرینی و همسوسازی با مقررات زیست‌محیطی و فناوری، مسیر خود را از مدیریت منفعلانه‌ی ریسک به سوی مدیریت راهبردی ریسک و خلق مزیت رقابتی پایدار تغییر دهند.