پولشویی یکی از پیچیده‌ترین جرائم مالی است که به گسترش فساد، کاهش اعتماد عمومی و بی‌ثباتی بازارها منجر می‌شود. این پدیده با پنهان کردن منشأ غیرقانونی وجوه و وارد کردن آن به چرخه رسمی اقتصاد، ظاهری مشروع به سرمایه‌های حاصل از جرم می‌بخشد. چرخه پولشویی معمولاً سه مرحله دارد که شامل جایگذاری، یعنی ورود وجوه غیرقانونی به نظام مالی رسمی، لایه‌گذاری، به معنای انجام تراکنش‌های پیچیده برای مخفی کردن منشأ پول، و ادغام، یعنی بازگرداندن سرمایه‌ها به اقتصاد رسمی از طریق خرید دارایی‌هایی مانند املاک، سهام یا کالاهای لوکس است.
در حوزه تجارت بین‌الملل، پولشویی می‌تواند شکل‌های بسیار متنوعی از دستکاری ارزش فاکتورها و استفاده از کالاهای با مصرف دوگانه گرفته تا معاملات صوری، مسیرهای حمل‌ونقل غیرمعمول و صدور اسناد جعلی به خود بگیرد. پیچیدگی زنجیره تأمین جهانی و تنوع روش‌های پرداخت، بستر مناسبی برای سوءاستفاده مجرمان ایجاد می‌کند.
قوانین مبارزه با پولشویی در ایران، اشخاص حقیقی و حقوقی متعددی را ملزم به رعایت الزامات شفافیت مالی و گزارش معاملات مشکوک می‌کند. این الزامات نه‌تنها شامل بانک‌ها و مؤسسات مالی، بلکه طیف گسترده‌ای از مشاغل غیرمالی مانند طلافروشان، صرافان، مشاوران املاک و فروشندگان کالاهای گران‌قیمت را نیز دربر می‌گیرد.
شناخت روش‌های متداول پولشویی، آشنایی با استانداردهای بین‌المللی مانند FATF، تسلط بر قوانین داخلی و بهره‌گیری از ظرفیت‌های اتاق بازرگانی برای مشاوره و آموزش، از مهم‌ترین ابزارها برای مقابله مؤثر با این پدیده و ایجاد محیطی امن و شفاف برای فعالیت اقتصادی به شمار می‌آید. گزارش حاضر با بررسی قوانین مبارزه با پولشویی در ایران ضمن معرفی پولشویی و روش‌های متداول آن به تجار، کسب و کارها و صاحبان مشاغل غیر مالی برای حفاظت خود در برابر این پدیده، راهکارها و تکالیف قانونی مبارزه با پولشویی را تشریح می‌کند.