توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل می‌تواند به ایجاد و گسترش کسب‌وکارهای مرتبط با گردشگری، انبارداری و تدارکات منجر شود و فرصت‌های شغلی جدیدی را فراهم آورد. با وجود اهمیت بخش حمل و نقل در اقتصاد، دولت‌ها به ویژه در کشورهای در حال توسعه با چالش‌های جدی در زمینه تأمین مالی و توسعه زیرساخت‌های این بخش مواجه هستند.
این چالش‌ها فقط به محدودیت‌های مالی و سرمایه‌گذاری محدود نمی‌شود، بلکه ممکن است به کمبود توان فنی و تخصصی دولت در طراحی، ساخت، بهره‌برداری، مدیریت و نگهداری زیرساخت‌های حمل و نقل نیز مرتبط باشد.
در این راستا، جلب مشارکت بخش خصوصی به عنوان یک راهکار مؤثر در جهت غلبه بر این چالش‌ها مطرح شده است. مشارکت عمومی – خصوصی (PPP) به عنوان یکی از مدل‌های پذیرفته‌شده جهانی برای توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل، به دولت‌ها این امکان را می‌دهد که از ظرفیت‌های بخش خصوصی بهره‌مند شوند.

The importance of transportation is particularly evident in its role in continuing supply chain activities, affecting operating costs and competitiveness, and providing access to new existing markets. Despite its importance, the development and financing of the transport sector poses enormous challenges for governments, especially in developing countries.
These challenges are not only due to financial constraints, but also due to lack of technical expertise and capacity in government.
Attracting private sector participation has been proposed as an effective solution to overcome these challenges. Public-private partnerships (PPPs) are a globally recognized model for developing transportation infrastructure that enables governments to harness the capacity of the private sector.