به رغم سازگاری‏ های چشم‏گیر و حمایت‏ های قابل توجهی که در بسیاری از اقتصادها انجام شده، آشفتگی اقتصادی و جابه‏ جایی بازار کار ناشی از شوک همه‏ گیری کووید-19، همچنان ادامه دارد و تاثیر نابرابری بر کارکنان داشته است. جوانان و افراد کم‏ مهارت که قبلاً نیز نرخ بیکاری بالاتری داشتند، بیش از سایرین تحت تاثیر همه‏ گیری قرار گرفته ‏اند. برخی از این تاثیرات، منعکس ‏کننده ماهیت نامتقارن، بخشی و شغلی شوک کووید-19 بوده، بطوری که بخش ‏هایی که به مهارت کمتری نیاز دارند، بیشتر تحت تاثیر قرار گرفته ‏اند.
در این شرایط، سیاست ‏های حفظ اشتغال- آنهایی که هدف آن ابقا و نگهداشت شرایط شغلی موجود است- می‏تواند به کاهش جداشدن شاغلان، به ویژه برای افراد کم‏ مهارت کمک کند؛ در عین حال، اقدامات برای حمایت از جابه‎‏ جایی مجدد نیروی کار می‏ تواند چشم ‏اندازهای کاریابی را افزایش دهد.
یک تجزیه و تحلیل جدید و مبتنی بر مدل مطالعاتی نشان می‏ دهد چگونه سیاست ‏های حفظ اشتغال می ‏تواند در کاهش خسارات و تسکین اثرات نابرابر شوک همه‏ گیری بر نیروی کار، به طور قدرتمند عمل ‏کند؛ این در حالی است که سیاست‏ های تخصیص مجدد نیروی کار که از ایجاد شغل حمایت می‏ کند، می‏ تواند اصلاح اثرات ماندگارتر کووید-19 بر بازار کار را تسهیل کند.